martes, 20 de mayo de 2025

O MEU LIBRO FAVORITO EN GALEGO É...

Con motivo da celebración do Día das Letras Galegas o pasado 17 de maio, algúns nenos e nenas do cole quixeron compartir con todos nós os seus libros favoritos en galego. Aquí van:




viernes, 9 de mayo de 2025

CONVIDÁMOSVOS A CELEBRAR XUNTOS O DÍA DAS LETRAS GALEGAS

O vindeiro mércores ás 17:30 celebraremos a gran FOLIADA DAS LETRAS, unha festa con música en vivo (a cargo do grupo Pesdelán), baile e merenda para todos os asistentes. E de balde! Estades todos convidados! Animade os vosos imáns e irmás, pais, nais, avós e avoas. Cantos máis, mellor!


Non só pasaremos unha tarde divertida con este ambiente festivo, senón que tamén celebraremos as Letras Galegas deste ano, dedicadas, como sabedes, ás nosas cantareiras e á nosa poesía oral. Aproveitaremos para ofrecer a actuación das pequenas pandeireteiras do Fogar e para presentar os diferentes proxectos arredor das Letras Galegas deste curso: «Xota do Fogar», «Valse das Avoas», «Telexornal Cantareiras»...

Estamos a agardar por vós!

lunes, 5 de mayo de 2025

XA TEMOS GAÑADORES DO CONCURSO DE POESÍA POLO DÍA DO LIBRO!

Logo de intensas deliberacións, xa temos gañadores do concurso de poesía polo Día Internacional do Libro 2025. 

Na categoría de ESO, a gañadora foi Inés Nieves, alumna de 3º da ESO.



A todos nos encantou o seu poema "Prisas":

                                                  Prisas

                                        Mires a donde mires                  

                                        hay gente corriendo,                                 

                                        de un lado a otro,                        

                                        todos van yendo,                          

                                        adultos,

                                        niños,

                                        ¡frenad un poco!


                                        Van con los pies

                                        clavados en relojes,

                                        el alma muda,

                                        los sueños feroces.


                                        Corren los pasos

                                        sin ver el camino,

                                        la prisa es una norma,

                                        el presente una zona de tránsito

                                        y el futuro su destino soñado.


                                        Van como relojes

                                        que nos dan la hora,

                                        con ojos cerrados

                                        y un alma que llora.


                                        Construyen castillos

                                        con sueños prestados,

                                        sin buscar los suyos,

                                        todos agotados.


                                        Se corre la vida

                                        como una carrera,

                                        sin darse cuenta

                                        que el alma espera.


                                        Van tan deprisa

                                        que el sol les da miedo,

                                        no ven que la vida

                                        está en cada enredo.


                                        Caminan mirando

                                        la meta lejana,

                                        sin ver que la vida

                                        está en la mañana.


                                        Luchan por metas

                                        sin darse una tregua,

                                        mientras el presente

                                        les pasa sin ruega.


                                        Hoy es el milagro

                                        y no lo veneran,

                                        se queman los días

                                        y apenas se enteran.


                                        Y es por eso,

                                        que solo los ancianos

                                        van despacio,

                                        y se paran a ver cosas

                                        que no apreciaban antaño.


No que respecta á categoría de Ciclos e Bacharelato, o premio recaeu en Marcos González, alumno de 1º de Grao Medio.


Todos desfrutamos enormemente coa lectura da súa composición, a cal queremos compartir igualmente con todos vós:

                                                      Poesía Instituto

                                        No se juzga a un libro por la portada,

                                        por mucho que reclame atención.

                                       Que lo esencial es invisible a la mirada,

                                        hay que ver con el corazón.


                                        Y no sé si poesía eres tú,

                                        o ingenuo soy yo,

                                        que mirarte se hizo tabú,

                                        tu nombre se hizo rumor.


                                        ¿Un capítulo o una oración?

                                        ¿Un epílogo o la dedicación?

                                         En silencio y por separado,

                                         pero en la misma dirección.


                                        No siempre se ven las cosas claras,

                                        ni de manera racional,

                                       que siempre habrá más palabras

                                        después del punto final.


Desde aquí queremos dar os parabéns aos gañadores e, por suposto, tamén dar as grazas ás nosas compañeiras Olaia e Inés, así como a todo o alumnado que participou no certame facéndonos chegar uns textos que nos permitiron desfrutar enormemente.