PICOTÍ, PICOTÁ... QUE RICO, COCORICO!

A semana pasada continuamos coas vivitas á biblioteca, na que os contos, as cancións e os sorrisos volveron encher a sala. Unha das sesións na que máis desfrutamos foi a de 1ºA de Primaria, na que lemos un conto tan terrorífico como divertido: Cocorico, unha adaptación realizada por Marisa Núñez dun conto tradicional birmano, publicado por unha das nosas editoriais favoritas, OQO, e fermosamente ilustrado por Helga Bansch.

Cocorico é un pitiño que vive feliz coa súa nai.
Un día que Mamá Galiña vai facer biscoito,
o pitiño ofrécese a ir pola leña para acender o forno.
Cando está en plena faena, aparece un gato enorme e malvado
que o quere devorar: Gato Pelado.
De milagre, Cocorico salva a vida
porque lle promete que lle dará a metade da merenda.
Mais, unha vez pasado o perigo,
o lambón de Cocorico esquece o trato
e come o biscoito enteiro.
A mamá anóxase: vai vir Gato Pelado
e vaite comer dun bocado!
Nisto escoitan un ruído na porta:
é Gato Pelado reclamando a súa parte do biscoito...

Os pequechos pasárono en grande con este conto que, desde aquí, recomendamos a todo aquel que queira reflexionar cos nenos acerca do acto de compartir, así como de aspectos tales como cumprir as promesas ou facer caso dos consellos daquelas persoas que máis saben e que nos queren ben.

E logo da lectura da obra, cantamos a canción de Cocorico e falamos non só das personaxes que saían no libro, senón que tamén nos achegamos á vida de moitos outros animais: tigres, leóns, golfiños, canguros, coalas, cabalos... Os pequenos de 1ºA demostraron ser uns auténticos expertos no mundo animal!

Outros dos que visitaron a biblioteca a semana pasada foron os máis pequenos de Infantil, os pícaros de 3 anos, que desfrutaron coa lectura de O coelliño branco (Kalandraka), unha divertida adaptación dun conto popular portugués realizada por Xosé Ballesteros, con ilustracións de Óscar Villán.

Como vimos nesta obra, até o animal máis minúsculo lle pode gañar a partida ao máis mangallón.

E estes días tamén tivemos momentos nos que nos puxemos serios, como cando tratamos un tema tan importante como a mentira. En que ocasións mentimos? Por que o facemos? Estas foron cuestións sobre as que reflexionamos cos rapaces de 4ºC de Primaria, a partir da lectura doutra obra de OQO: A cousa que máis doe do mundo, unha adaptación dun conto popular de Costa do Marfil, con texto de Paco Liván e ilustracións de Roger Olmos.

Durante a sesión falamos da cara que poñemos cando estamos a mentir:

E tamén da expresión que nos sae cando tratamos de disimular unha mentira:

Mais a conclusión á que chegamos é clara: mentir afástanos dos demais, alónxanos das persoas que queremos.

COMEZAMOS UN NOVO CURSO...

Esta semana comezamos un novo curso, no que, do mesmo xeito que no pasado, a biblioteca se volverá encher de actividades, as cales seguirán a ter uns claros protagonistas: os nenos do Fogar. Así, cada semana, continuaremos a desfrutar de contacontos, de teatro, de debates, etc., sempre coas miras nun obxectivo moi claro: achegar os alumnos a ese universo máxico que son os libros, ao mesmo tempo que traballamos con eles valores fundamentais para o seu axeitado desenvolvemento como persoas (a solidariedade, o respecto, a amizade, a tolerancia, o esforzo...).

E así foi como estes días a biblioteca xa viviu as primeiras actividades deste curso 2016-2017, entre as que ímos destacar dúas: unha protagonizada polos alumnos de 1º de Primaria e outra desenvolvida polos nenos de 4ºC de Primaria. Estas sesións servíronnos para achegarnos a dúas das nosas palabras favoritas: AUTOESTIMA e EMPATÍA.

Cos pequenos de 1º, guiados polo seu profesor Adrián, falamos do importante que é sentirnos ben con nós mesmos, e ser conscientes de que todos temos cousas que nos encantan de nós. Así, mediante a lectura de Cosas que me gustan de Mí (SM), de Trace Moroney, cada un de nós fomos dicindo aquelas cousas que nos gustan de nós: as nosas mans, o noso sorriso, as nosas orellas, que somos bos amigos...

A moitos de nós, como vedes, encántannos os nosos pés:

E tamén os dedos das nosas mans:

Tamén falamos doutro aspecto moi importante: todos temos cousas que se nos dan moi ben, como abrazar a un amigo, xogar ao fútbol, andar en patinete, debuxar... A Sara Sánchez Raposo dáselle moi ben bailar, tal e como nos demostrou a todos:

Mais tan importante como ser conscientes das cousas que non gustan de nós, é dicirlle aos demais as cousas que nos gustan deles. Por iso, a segunda parte da sesión a destinamos precisamente a iso: cada un dos nenos debuxou a un dos seus compañeiros e escribiu dúas cousas que lle encantan del.

Desde aquí recomendamos esta fermosa obra pertencente á Colección Sentimientos, da editorial SM:

Queremos agradecer a Sara Vázquez, alumna de 2º da ESO e colaboradora habitual da biblioteca, toda a axuda que nos prestou nesta actividade.

E igual de enriquecedora foi a sesión desenvolvida cos nenos de 4ºC, que xirou arredor dunha palabra máxica: EMPATÍA. Nela, dirixidos por Tina, a profesora do grupo, debatemos sobre o importante que é poñerse no lugar dos demais, sentir o que a outra persoa sente, situarnos máis cerca do outro. Así, intentamos poñernos na situación dun novo compañeiro que acaba de chegar ao cole, imaxinamos o que puido sentir cando chegou a un lugar no que non coñece a ninguén, un sitio novo para el, e conversamos sobre o que, cada un de nós, podemos facer para facilitar a súa adaptación.

Logo do debate, nos relaxamos na nova alfombra da biblioteca:

Así comezou un curso no que aos habituais protagonistas das sesións de biblioteca, os nenos do Fogar, pretendemos sumar uns novos protagonistas: as familias. Nais, pais, avoas, avós, tías, tíos..., estades convidados a acudir á biblioteca a contarnos contos, lendas, experiencias... Estamos a agardar por vós!