ENTREVISTAS XORNALÍSTICAS 1ºESO

Dos xogos na rúa e “maquiniñas de marcianos” ao 4K

 

As novas tecnoloxías cambiaron totalmente a forma de divertirse dos rapaces. Javier Edreira Couceiro lembra cales eran os xogos da súa infancia. Serían semellantes aos de agora?

 

Roi Edreira Leis (1º ESO E)

 

A que xogabas de cativo?

Xogabamos a moitas cousas. Os nosos xogos basicamente desenvolvíanse na rúa entre todos os amigos.

 

Os xogos eran tradicionais galegos?

Pódese dicir que si, eran xogos basicamente populares. Eran xogos da rúa, na que xogaban todos os nenos con independencia dos barrios nos que vivisen.

 

Como eran eses xogos?

Pois mira, eran xogos que iamos improvisando por tempadas. Había unha tempada que nos adicabamonos a xogar sempre ó mesmo xogo. Nalgúns momentos eras as canicas, outros intres xogabamos pois ao trompo, outras veces ao ioió e despois xogabamos nun descampado que había detrás de onde viviamos todos. Alí xogabamos a distintos deportes, fundamentalmente ao fútbol, e despois, sobre todo no verán cando xa estabamos de vacacións, aproveitabamos o bo tempo e iamos andar en bicicleta. Dabamos voltas arredor do barrio, uns detrás doutros.

 

Quen poñía as regras?

Normalmente, como che explicaba antes, eran xogos populares nos que xa había unhas regras preestablecidas por transmisión entre as distintas xeracións de nenos. Normalmente non improvisabamos as regras.

 

E non discutiades?

Ás veces si. Sucedía igual que pode suceder agora. Pois había diferenzas ou xente que non sabía ás veces compartir nos xogos.

 

E cando xogabades na rúa, eran seguras?

Si, non había tanto coche como hai hoxe en día, nin había tanta circulación nas rúas. Como dixen anteriormente, no barrio no que crecín tiñamos un descampado na parte de atrás e iamos para alí. Faciamos con pedras as porterías, cando non tiñamos pedras, pois poñiamos xerseis, roupa ou botellas mesmamente para poder xogar. Claro, alí a vantaxe que tiñamos era que non había circulación. Tamén é verdade que tiñamos pequenos problemiñas, pero eran doutro tipo, eran os vecinos que saían ás ventás e berrábannos “estades a dar golpes na ventá co balón”. Outras veces o balón quedaba nos tendais de roupa e xa non volvía e dicíannos: “Voullo dicir ós vosos pais”.

 

Eran as rúas moi distintas a como son agora?

As rúas eran distintas. Non estaban urbanizadas do mesmo xeito que hoxe en día. As beirarrúas eran máis cativas, había máis baches, buracos e todo… Pero a zona onde eu vivía daquela sigue estando máis ou menos igual.

 

Non viades a televisión?

Si que viamos a tele pero non como a vemos hoxe. A tele, naquel momento, era moi distinta. Había unicamente dúas canles de televisión. Cando era máis pequeno só había a “Primeira” e a “Segunda”. Despois veu a TVG e xa de adolescente empezaron a aparecer as canles privadas, “Telecinco”, “Antena 3” e tamén “Canal +”, que tiña só unhas horas en aberto. Na televisión non había programas específicos para nenos como hoxe en día, nin canles temáticas.

 

Non existían os videoxogos?

Os videoxogos empezaron naquela época e os que chegamos a ter un ordenador pódese dicir que eramos uns privilexiados. Inicialmente tiñamos unhas maquiniñas pequenas “Nintendo” que eran pantallas fixas cun xogo fixo. As máquinas un pouco máis “sofisticadas” atopábanse nos salóns recreativos ou nos bares que cando iamos cos nosos pais nos daban cinco pesos, vinte e cinco pesetas, para gastalas naquelas máquinas. Despois empezaron a vir os ordenadores. Eu tiña algún xogo que para cargar lle levaba media hora e mentres cargaba tiña que estar esperando. Ía á casa dos meus amigos, ou eles á miña, e pasabamos alí o día xogando a videoxogos. Eran videoxogos moi rudimentarios e simples comparados cos de agora.

 

Ves moita diferenza entres os xogos de agora e os da túa época?

Totalmente. É dicir, había moitos que eran gráficos en branco e negro e tan só había que moverse cara ós lados esquivando por exemplo, “naves de marcianiños”. Os de agora son máis realistas, teñen unha historia e podes facer máis cousas.

 

E cales che gustan máis?

Son mellores os de agora, están máis desenvolvidos, permítenche máis participación. Pero para nós, aqueles xogos xa eran unha marabilla porque eran os primeiros. Ti pensa que no futuro haberá uns xogos mellores que os de agora e ti tamén dirás: “Cando eu empecei a xogar aos videoxogos eran unha porquería comparados cos de agora”. Pois é así a evolución da tecnoloxía.

 

Estas son as lembranzas de Javier Edreira sobre os seus xogos cando era neno, o que nos permite coñecer un pouco mellor como se divertía e pasaba o tempo cando tiña a nosa idade.