viernes, 21 de mayo de 2021

ENTREVISTAS XORNALÍSTICAS 1ºESO

 


José Manuel naceu na Coruña no ano 1975. Cando era rapaz e xogaba ó fútbol no patio do Fogar Santa Margarida, nunca pensou que sería militar e un bo día tería que ir á guerra. Foi unha moi experiencia interesante.

 

Roi Moreno García (1º ESO E)

 

A cantos anos empezou a traballar e en que?

Empecei a traballar ós dezaseis anos. Un bo día, canso xa de estudar e sen moitas gañas diso, decidín deixar os estudos e decirllo ó meu pai. Meu pai díxome que non había problema pero que entón tiña que aprender un oficio e poñerme a traballar. O día seguinte falou cun amigo seu que tiña unha ebanistería e comecei a traballar de aprendiz de ebanista.

 

Era mal alumno xa que empezou a traballar cedo?

A verdade é que mentres me gustaba o colexio e estudar non era mal estudante. O que pasa é que o último ano, ó non estar motivado, comecei a sacar malos resultados. Cousa da que me arrepentiría co paso dos anos, por ter que retomar xa de máis maior de novo os estudos.

 

Cantos traballos tivo e cales?

Pois na miña vida tiven dous traballos. O que xa che comentei antes de aprendiz de ebanista e logo, a raíz de ter que facer o servizo militar, o meu traballo actual de militar de carreira.

 

Xa que é militar, foi a algunha guerra?

Pois por sorte ou desgracia, si, fun varias veces a intentar axudar a pór fin a algunha guerra. Para especificarche máis, fun en dúas ocasións á guerra de Bosnia Herzegovina e, noutra ocasión, á guerra de Kosovo.

 

Como se sente un na guerra?

Pois no eido profesional é unha experiencia moi enriquecedora. Logo, a nivel persoal é bastante duro por todas as cousas que conleva o feito de estar inmerso nunha guerra, coas súas penurias, desgrazas e atrocidades que se cometen nelas. A súa parte positiva é que aprendes a ver e a apreciar a vida de outra maneira que non facías antes.

 

Canto tempo estivo nelas?

A primeira vez que estiven en Bosnia botei un total de sete meses e medio. A segunda vez que estiven, botei un total de seis meses. E, na última misión que estiven foi a de Kosovo, botei outros seis meses. Como na maioría das cousas nesta vida, a primeira vez sempre é a máis difícil, dura, complicada e longa.

 

Ser militar só implica ir á guerra?

A misión dun militar non ten que ser ir á guerra. Como tal, a primeira e máis importante das nosas misións é a defensa do noso territorio e da nosa soberanía nacional. Tamén dentro das nosas tarefas están todas aquelas que nos encomendan as autoridades segundo as necesidades que o momento requira (apagar lume, inundacións, nevadas, catástrofes e situacións nas que se nos chame para axudar como, por exemplo, agora nesta larga pandemia que vivimos).

 

Que fai agora no seu traballo?

Pois despois de cambiar varias veces de destino e poder voltar para a miña terra, agora atópome destinado na Coruña na unidade do Cuartel Xeral do Mando de Apoio a Manobra da Forza Terrestre, desenvolvendo tarefas administrativas nunha oficina.

 

Como son as probas físicas do exército?

As probas físicas dependeron sempre da demanda/oferta que houbera nese momento para entrar no exército. Cando eu entrei, eran unhas probas normais. Logo, houbo uns anos que foron máis asequibles e, na actualidade, debido ó pouco emprego que hai, son máis esixentes.

 

A que idade se pode xubilar un militar?

Moito depende da escala á que pertenzas. No meu caso xubílome coma a maioria dos traballadores, podendo pasar á reserva un pouco antes; en concreto, ós cincuenta e oito anos.

 

E para rematar recomendaríalle á xente ser militar?

Eu recomendaríallo a todo o mundo que lle gusten uns valores de compañeirismo, amizade, sacrificio polos demais, estar disposto permanentemente para o seu país, que queira ter unha vida diferente, chea de emocións fortes e experiencias inolvidables, ter unha boa formación tanto física coma intelectual. E o máis importante, ter vocación para iso.

 

Esta é a historia de José Manuel, un exalumno do Fogar de Santa Margarida, na que aprendemos que a vida dá moitas voltas e un nunca sabe cal vai ser a súa vocación nin o que lle deparará o futuro.


No hay comentarios:

Publicar un comentario